Çek asıllı yahudi bir ailenin çocuğu olan Kafka, bir yazarı ölümsüz yapabilecek eserleri ortaya çıkarabilecek yeterince acı tecrübeye sahip bir yazar. Yazar 1. Dünya savaşını, devletlerin çöküşünü, dünyan yeni bir düzene doğru giderken insanların oradan oraya nasıl sürüklendiğini görmüş, bunun yanı sıra babasından hiçbir zaman onay alamamış bir adam olmanın ağırlığını her zaman üzerinde hissetmiştir. Acı içinde kıvranan ruhunun meyveleridir kitapları. O yüzden değerlidir. Ruhunda kopan fırtınaları okuyucusuyla paylaşmak, yükünü hafifletmek gayesiyle yazmadı belki de… Ama okuyucu her okuduğu kitapta Kafka ile dertleştiğini hissedebilir. Özellikle dönüşümde bir sabah kalktığında kendini devasa bir böcek olarak bulan Gregor Samsa üzerinden tarif ettiği çaresizlik, itilmişlik, her şeye rağmen yaşamaya çalışmanın ağır baskısı birçoğumuzu temsil eder. Ama sanırım hiçbirimiz bu duyguları böylesi etkileyici ifade edemezdik. Eğer ölümsüzlük iksiri diye bir şey varsa, bence Kafka bu kitapla ölümsüzlük iksirini yudumlamış ve ölümsüzleşmiştir.
"yer yüzünde her insanın kendisini bekleyen bir hazinesi vardır", dedi yüreği delikanlıya. "Biz yürekler, insanlar artık bu hazineleri bulmak istemedikleri için bunlardan pek ender söz ederiz. Onları küçük çocuklara anlatırız. Sonra herkesi kendi yazgısının yoluna göndermek işini hayata bırakırız. Ne yazık ki, kendisine çizilmiş olan yolu, pek az insan izliyor; oysa bu yol, Kişisel Menkıbenin ve mutluluğun yoludur. İnsanların çoğu dünyayı korkutucu bir şey olarak görüyorlar ve yalnızca bu nedenden dolayı da dünya gerçekten korkutucu bir şey oluyor. O zaman biz yürekler, giderek daha alçak sesle konuşmaya başlıyoruz ama asla susmuyoruz. Ve sözlerimizin duyulmaması için dilekte bulunuyoruz: Kendilerine çizmiş olduğumuz yolu izlemedikleri için insanların acı çekmelerini istemiyoruz.
-Paul Coelho
Okursdy 
caferyilmaz09